Döngü Şiiri - Özgür Çelik

hayat hiçte mavi degil aslında
hemde hiç
hep bir köşede pusuda
ne vakit bi dalgın anını yakalasa,
alıp savuruyo insanı
hemde hiç bilmediğin,
hiç tanımadığın biryerlere
yüzler hep yabancı
sokaklar, kaldırımlar hep yabancı
kala kalırsın öylece
koşturursun sağasola
tanıdık bi yüz için
tanıdık bi ses için ama nafile
çılğın gibisindir alabildiğine vahşi
ama bir okadarda savunmasız
nekadar dirensende olmaz
alışmaya başlarsın,
bu bi aldatmacadır aslında
bi kandırmaca
oynanan bi mutluluk oyunu
polyanayı hatırlarsın
alışırsın işte
tutunacak bi dal ararsın kendine
çünkü yalnızlık bi asit gibi kemirir
bitirir seni
seslere alışırsın
yeni isimlere
düşlerin çok uzaktadır
düştür işte sadece
gerçekse tüm çıplaklığıyladikilir karşına
tıpkı canını yakan,
kanını akıtan cam kırıkları gibi gerçek
alışırsın,
yoksa nasıl yaşanır ki
hemde yeni düşler kurmaya cesaret edecek kadar
birazdaha ürkek belki
döndüğünde bir sokağın köşesinden
yine bi çıkmazdasındır işte
hayat ordadır
ve tıkamıştır tüm yolları
sana bi seçenek kalır
onun açık bıraktığı kapı aralığından girmek
işte yine herşey başa dönmüştür
yeni bi rol, yeni bi sahne
sen yine figüran
baş rolde olan kim...