..Dönersin, Ama Sen Bilmezsin! ..

Bir uğultu duydum
Koşup camları açtım
Bi de ne göreyim
Senin oradan geliyorlar
Kokun kapılmış rüzgârlara
Derin derin içime çektim geceyi
Varlığın damarlarımda dolaştı
Yüreğime kadar ulaştı
Kalbim bir acayip çarptı
Bedenim sanki yeniden doğdu
Ruhum öylesine hafifledi
Öylesine gözlerimi büyüledi
Ve birden tüm sesler sustu
Hayalim gökyüzüne yükseldi
Karanlık gecenin yıldızları
Ve senin hayalin beyazlar içimdeki
Güneşin etrafında dolandı
Melekler tuttu elimizi
Kâinatı bir aşk çemberi sardı
Aklım hiç bitmeyecek sandı
Saatler hiç göstermeyecek ayrılığı
Oysa biranda dindi rüzgâr
Durdu ve söndü yıldızlar
İçimde tarifsiz düşüşler
Hayalinin üstüne kapandı pencereler
Dün gece yine buradaydın
Bunu sen bilmezsin
Bana her acı çektiğinde dönersin
Ama sadece düşlerde
Rüzgârlar estiğinde
Pencereler açıldığında
Karanlıklar çöktüğünde
Dönersin, ama sen bilmezsin...