Dönersem Bir Gün Eger Ağustos Sabahı Olm ...

Dönersem bir gün eger betonarme yıkıntıların altından,
Sabahın uyanmamış mavi bir vakti olmalı,
Ve sen süpürmelisin evimizin önünü,
Demirler,
Betonlar,
İnsan çığlıkları olmamalı Anne!

Dönersem bir gün eger yıldızları bırakıp,
Bacağı kopmuş bir kadının saçlarındaki acı,
Boynu duvarda bükülmüş bir kızın resmindeki çaresizlik,
Evladım neredenin çığlığının kararmış korkusu,
Gözyaşlarının serçe tedirgini adımlarındaki kokusu olmamalı Anne.

Dönersem bir gün eger,
Bir sabah uyandığında,
Güneşin gözüyle bakacağın sokağımızda belirecek gülümsemelerim.
Dokunacaksın o an yanaklarımın pembe buğusuna,
Kaç kelime yılı uzağım senden diye düşünmeyeceksin,
Kaç ağlayış yılı kadar bırakıp gittiğimide;
Bir gecenin ansızlığında kızıl kıyamet.
Kaç depremler geldi geçti diye de
Kalbinin köşesini incitmeyeceksin.

Dönersem bir gün eger,
Sen dalları göge degen bir ağacın dalına gömlegimi asmalısın.
Dönersem bir gün eger,
Mezarımı cennet kokunla yüregine kazmalısın.

Dönersem bir gün eger,
Sen Anne, sen,
Sen artık, ağlamamalısın;
Ve hep Ağustos sabahlarını avuçlamalısın...

17.08.2007