Dönerim Şiiri - Mehmet Hüsnü Yakut

Hani son şarkı vardı ya
beraber söylediğimiz
bir bahar akşamında
tepedeki restoranda
Bembeyaz ay ışığının parıltısı
kırmızı şarap dolu
bardaklarımızın üzerinde
Sonra o gözlerin
dünyalara değişemediğim
sıcacık bakışların
Ellerime usulca dokunuşun
Şimdi aklımda.
Zaten hiç silinmedi ki
gözlerimin önünden...

Şimdi yine o akşamdayım
Bir ağacın altında
sırtımı dayamış bir kayaya
bağdaş kurmuşum
Elimde fotoğrafın
Ay ışığı yine bembeyaz
parıltısı parmağımda
Döndüğümde demiştim
ak duvağınla
anneme götüreceğim

Biliyorum o da bekler
Her şafak vakti
bir tel saçı daha
bembeyaz bir umut giyer
Sanki hep beraber mırıldanıyoruz
hep aynı şarkıyı
bir şafak daha söktü...

Hatırlar mısın
rengarenk çiçeklerle bezenmiş
bir kazak vardı
köşe başındaki butikte
hani çok beğenmiştiniz
atkıyı da annem almıştı
Dolabımda duruyor ikisi de
Öyle ki
bedenimi yeşil siyahlı
giysi değil de
onlar sarıyor
Göğsümde çapraz şerit yerine
atkı duruyor sanırsın...

Beni uğurlarken
gözlerinizden akan pınarları
dökülüp gitti sanmayın
az ötedeki dere gibi
Belimdeki matarada saklıyorum
Her susadığımda içime akıtıyorum
onları
Döndüğümde,
çiçekleri sularız hep beraber

Vakit tamamdır
Birazdan! ...
Evet birazdan,
yine çarpacak yüreğim
yine ürperecek kuşum kafesinde
İki yüz metre ya var ya yok
Bir parçam kopup
karşıya geçer hep
canımdan bir parça...
Hep böyle oluyor,
bu saatlerde...
Bir gün karşılaşırsam
Bir gün karşıma çıkarsa! ...

Umut demişti babam ona
Bana da Bircan
Her gökyüzüne bakışımda
Masmavi gözleri çakılır
Benden ta içeriye...
Çam ağacı gibi hep sakindi o
Yaprak dökmezdi hiç
Yirmi gün oldu
On sekizini bitireli...

Liseyi bitirdikten sonra
İnşaatı okuyacaktı
benim yapamadığımı
Adı gibi umuduydu hepimizin
Ne çok severdi kitap okumayı
hele mavi kapaklısını
hani o hiç paylaşamadığımız
kır resimleri olanı
Kim derdi ki
Bir gün, evden uzakta
Aynı dereden su içeceğiz diye
Ama ayrı yörüngelerde...

Olurda bir gün
kör bir kurşun tutarsa
Hani o masmavi gözleri...
Olurda bir gün
parmağım gerilirse
namlu tanımızsa onu
Bu yüzdendir
namluyu toprağa dikişim
Ya içimdeki fırtınaya
Ne demeli...

Kim bilir kaç defa görmüştür
Ama parmağı donup kalmıştır
Sadece gözleri kalmıştır
yüzümde
Her sabah kuşlar selam söyler
Şafak sayarken...

Dönerim bir tanem
Boş bırakmam yollarını
Sen hazırlan bana
Ak duvağını tak
Kına yakmayı unutma
Gülümseyerek döneceğim
Olurda gözlerim burada kalırsa
Yine dönerim
Kazağımı giyer,
atkımı takarım boynuma
belki susmuştur dudaklarım
bak gözlerime
bir defa yeter
bir kuş uçur umuduma
toprakla buluşurken
başımda ol
ak duvağınla...