Dönerim Dönmesine de...

Gidişime nefretin yoldaşlık edecekse
Onu basar bağrıma bedelini öderim
Sözümü unutmadım hayatı yakalayıp
Ya onunla beraber ya tek elle dönerim

Üstüme sensizliğin isi kokusu siner
Kalbime görememek gamı korkusu biner
O ıssız terminalde otobüsümden iner
Saçlarımda bembeyaz birkaç telle dönerim

Hergün bir yıl yaşarım ömrümden ömür geçer
Sağımdan pişmanlığım solumdan kahır geçer
Ahh... kör hayat olurda bana bir kıyak geçer
Ancak o zaman sana bu genç yüzle dönerim