Kaldırımlarını tüketiyorum bu gece şehrin,
Gökten yıldızlar kayıyor ardı ardına..
En güzel yaşlarında iken bir gençliğin,
Kaldırımlarla birlikte tükeniyorum ANA..!
Pembe gözlüğümü kırdılar biliyor musun?
Artık birşey görmez oldum hayalden yana.
Sen de bir çocuk gibi başımı okşamıyorsun
Yoksa yuvadan uçma zamanı mı geldi ANA..!
Dağlar gibi dayanıklı olacak mıyım?
Sular gibi akacak mıyım çağlayana?
Denizler gibi bir yerlerde olacak mı kıyım?
Yoksa kuru yaprak misali savrulacak mıyım ANA..!
Bulutlar ağlıyor mu hala seninle için için?
Su serpiyor mu ki kor gibi yanan bağrına?
Rüzgar esiyor mu gül yüzüne şöyle serin serin?
Üzülme! Sil gözyaşını ve sakın ağlama ANA..!
Kapını aç ve umutla bekle beni ANA
Bir gece vakti ansızın karşına çıkabilirim.
Kader pusu kursa, dağlar yol vermese de bana
Bilesin ki ANACIM iki elim kanda olsa gelirim..!
Kayıt Tarihi : 6.3.2007 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kapıda dikilip te yol gözleyen tüm ANA'lara ithaftır.
Sular gibi akacak mıyım çağlayana?
Denizler gibi bir yerlerde olacak mı kıyım?
Yoksa kuru yaprak misali savrulacak mıyım ANA..!
savruldum rüzgara anam tutan olmadı elimden tam tuttular derken anamyüreğimi yakıp onlarda fırtınıya attılar bekle iki elim kandada olsa gelirim mutlaka anam bir gün yanına
kutluyorum yazan kalemi
tebrikler....
TÜM YORUMLAR (4)