Düşüncemde efkâr zikzakları,
Beynimde kalbimin tik taklaları.
Her biri bir yana giden ayak,
Ayakta zor durur hep yiyen dayak.
Baş gövdenin üstünde yelpaze,
Şimdi organlar değildir taze.
Çiğneyip yuttuğum vermiyor haz,
Yediklerim karnımda olur gaz.
İyi ki dağlar varmış kazık mı?
Dünya bir elek, zulüm azık mı?
Âlemin eşiğinde beşikte,
Beşiğin içinde eşikte.
Bulutlar emzik, yağmurlar mama,
Kanatlar takıp çıkmışım dama.
Uçuşların sonu mezara dek,
İster istemez gidilir tek tek.
Dönmeseydi dünyanın şu çarkı,
Olmasaydı barınağı parkı.
Kim döndürebilirdi dönmezi?
Kim indirir, binip de inmezi?
Yuvarlanmasaydık takılırdık,
Dönmeseydik bıkıp sıkılırdık.
Ama ya Rab hep döndür kendine,
Sapmayalım bağla da bendine!
Kaybolmayalım karanlıklarda,
Sıkışmayalım aralıklarda.
Sen’deniz San’a geleceğiz hep,
Sen vermezsen boş kalmaz mı bizde cep?
Kayıt Tarihi : 17.1.2009 18:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!