Döner Şiiri - Mehmet Postallı

Kara günler aralanır;
Geceler gündüze döner.
Küllenen ocaklar yanır;
Kıpkırmızı köze döner.

Çiçekle bezenir dallar
Peteğine dolar ballar
Seni yoran yokuş yollar;
Yürüdükce düze döner

Tedbiri bırakma elden
Mevlâ'yı düşürme dilden
Dua et canıgönülden
Bir dileğin yüze döner

Bir tümseği dağ ederse
Öldüm, bittim, yandım derse
Gam, keder sürer giderse;
Damlalar denize döner

Bir gülersin, bir üzülür
Müşkül, sabırla çözülür
Üzüm ezilir, süzülür;
Koyulur pekmeze döner

Kötüye çıksa da adı,
Kırılır kuru inadı,
Soylu bir ceddin evladı,
Mutlak asli öze döner

Doğru bir ders alamayan,
İkrarında kalamayan,
Çıkış yolu bulamayan,
Yine aynı ize döner.

Dost dostuna kırılsa da,
Zaman zaman darılsa da,
Yetişir dertte, tasada,
Affeder, yüz yüze döner.

Kalp, bir saat gibi vurur
Pili biten saat durur
Ekinler yetişir, kurur;
Biçilir fireze döner.

Hatırlanmayan isimler!
Solar eskiyen resimler!
Bahar, Yaz derken, mevsimler,
Vara vara güze döner.

Mehmet Postallı / 2020