Dönence Zamanı Şiiri - İlkay Coşkun

Dönence Zamanı

içine düştüğümüz kalabalık sığınağında
bir eksik bir fazla kösnü kuyulardan ne çıkar
"mihneti kendine zevk etmedir alemde hüner" *
ama oysa geçiciliği taşıyacak yaşadıklarımız
koşacak insanların yollarına trajedimiz olacak

doru atlar gibi önümüzden akıp geçecek ömür
doğum ve ölüm tez/i yok aralansın denilecek
gözlere değen gün ışıklarını salacak yeniden
çareler varken kimileri darlığı çekecek amma
griye boyalı umut ve esir dünyalardan yedi renk

hep halihazıra koyulacak vakti d/izlerim/iz var
bir rüzgar gibi esen figanda anılarımız olacak
ufuklara dönüşen umut, koca bir yara bulacak
birine yolları açarken dumura uğrayacak başkası
diğer baharlar için yaprağını dökme hali belki de

çilesineşerhdüşülenhayatın özü saman alevinde
ziyan oldu bu gün pespaye hüzün denizinde
girdabında amansız savrulan halüsinasyon
sarkıtılan hep bir çile bir tansık doğuracak
bambaşka hayallere zeyl, ölüm asıl olacak

* Enderunlu Vâsıf

İlkay Coşkun
17.03.2022