Döner devranı alem, kimini hoş yazar kalem,
Kimini yüceltirken, kimini yok eden alem...
Yükselir belki arşa; göz yaşım,feryadım,nalem.
Arşın, arzın, beynehüm; daim durmaz dönen dünya,
Saatler ilerliyor, ol vakit hem yaklaşıyor,
Bu hayat nizamında, iyi kullar aklaşıyor,
Kötülerin sonu gam, mazlumlarsa paklaşıyor,
Ayıklar durur böyle, sonsuza hep dönen dünya.
Kimi hüzün, kimi dert; kimi neşe, kimi hayret,
İnsanı yücelten şey, tevazüyla yüksek gayret,
Bu vasıflar taşımayan, sonunu gel sen seyret!
Sürünür, süründürür; ezer geçer dönen dünya.
Derdin bitmez ey dünya, çilen bitmez kaderin çok;
Baki değil fanisin, tutunacak bir dalın yok...
Yaşar durur insanlar; kimisi aç, kimisi tok...
Hallerin çok vaktin az, ekseninde dönen dünya.
(Borçka:18.11.1999)
Kayıt Tarihi : 4.8.2010 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!