Zaman kendinden geçmişliğin döngüsünü yaşıyor.
İnsanlık bir şarkaç gibi sallanıp duruyor.
Bitmeyen umutlara örselenmiş hayatlar, ömürler...
Kara günlerin girdabında kalmış.
İnsanları esir etmiş zaman kendi kıskacına.
Sanki körebe oyunu gibi döner dururuz.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta