Dönemsel Ağlamalar...

Bebek ağlar, ağrısını diyemez
Ağrıları onu ağlatır durur
Bebek ağlar, ağlamadan edemez
Sancılar içinde ağlarken uyur...

Çocuk ağlar, istediği oyundur
Ya da oyuncak çocukça bir tutku
Bir çocuğu basit şeyler ağlatır
Ağlamalar çocuklarda tükenmez...

Gençlik çağı genç fidanı ağlatır
Sevda fırtınası eserken onda
Zaman zaman ümitsizlik ağlatır
Âşıkta ağlama zannımca bitmez...

Gençler, genellikle kalp sancısından
Yaş dökerler karşılıksız duygudan
Uykusu kaçan genç ağlar, sabahlar
Aşk çeşmesi su akıtmaz, o ağlar...

Evlilikte kıskançlıklar ağlatır
Düşüncesiz her davranış ağrıdır
Geçim derdi, duygu farkı ağlatır
Günler gelir geçer, zaman ağlatır...

İhtiyarlık döner dolaşır gelir
Bu çağda pek çok şey ağlar, ağlatır
Geçmişteki yanlışlıklar yakarken
Geleceği hatırlamak ağlatır...

Güç gider, takati kalmaz kişinin
Ne kadar zoru var, basit işinin
Biri, bir söz der de, zahirde şirin
Sızı olur bu söz onu ağlatır...

İhtiyarlık kalbe dertleri yığar
Dertler bu olgunu içten yaralar
Bu çağda ihtiyar kalbiyle ağlar
Her gün bir başka dert ağlatır durur...

Bu dünya ağlamak yeri ki zahir
Bebekler doğarken, insan yaşarken
Her varlık kendince son demlerinde
Ölürken, hayattan giderken ağlar...

Sizler de ağlayın hiç çekinmeyin
Sakız edin ağrıları çiğneyin
Bekleyin, özleyin, kederlenmeyin
Gülmenin de bir zamanı, vakti var...

Kimi odun gibi ne güler, ağlar
Kimileri kalpten ah eder ağlar
Kimi ağlamanın pınarı olur
Kimi benim gibi gülerken ağlar...