Dönemeyeceksin Şiiri - İsmet Zeren

İçini acıtan ne olursa olsun
Ve ne kadar kanarsan kana
Mahcupluk düşlerinde
Korkunun direnişini
İsyan simgelerine nakşetmedikçe
Hiç uğraşma boşuna
Kendine dönmeyeceksin bir daha...

Hangi günde
Ve hangi odada
Ayıcıklarınla oynarsan oyna
Ve rimelin en çılgın renkleriyle
Yüzünü hangi maskeyle boyarsan boya
Her sabah
Yarinin kollarında güne uyanmadıkça
Nafile dövünme yüreğinde
Kendine dönemeyeceksin bir daha...

İsterse suların durulsun
İsterse felek empati yapıp hayatında
Sen olup en talihsiz anında
Hedeflerin tam onikiden vurulsun
Hatta soğan ekmekten ibaret öğünlerine
Şölen sofraları kurulsun
Zamanı silmedikçe defterinden
Beyhude çırpınma
Kendine dönemeyeceksin bir daha...

Ne sanıyorsun yani
Bu çığlıklar kime
Kimin için bu çılgınlıklar
Ve neden tükenmiyor hayatında
En masım alınganlıklar
Uzaklara kaçtıkça yeminlerinden
Çok geç olacak
Kendine dönemeyeceksin bir daha...

Susmak çözüm olsaydı eğer
Ağlamak çözüm olsaydı
Çözerdin bütün bilmeceleri
Kalabalıklara sığınarak
Am biliyorsun ki sessiz çığlıklar
Yalnızlar limanına demir atar
Anaforların kendi denizlerinde coşunca
Orda kalacaksın isteyerek
Yani kendi mecburiyetinden
Uğraşma
Kendine dönemeyeceksin bir daha...

Eğer bir gün sıkılırsan
Yaptığın ibadetlerden
Yıkılırsan yani
Taptığın saadetlerden
Yani sende olmayan seni ararsan
Ve onunla hesaplaşmak için
Düş uykularına yatarsan
Sakın bir başkasına gitme
Bana gel
Kendine dönemeyeceksin bir daha...

Menzile erişemezsin
Başlangıç noktasına
Adım atmaya gücün yoksa
Ve cesaretin yoksa
Hayat yolunda yürümeye
Tüm engelleri aşıp
Biraz kaldırım fenerlerine bulaşıp
Üçlere beşlere yedilere karışıp
Yani birazcık kendini aşıp
Geleceğe bakmalısın
Nasıl olsa
Kendine dönemeyecksin bir daha....

Utanmamalısın......