Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ah kardeşim dünyayı tozpempe gördüğüm yıllara götürdü beni şiiriniz. Çok güzelyazmışsınız. Tebrikler
tebrik ederim.o havayi tenefüs etmiş biri olaraktan şiiriniz daha bir manidar geldi bana.mahpushanenin küf kokusunu tekrar genzimde his ettim.
güzel ve duygu yüklü şiirinize tam puan.
DEMİR KAPI TAŞ DUVAR
İçimde fırtınalar dışım sakin bir deniz
Bilseniz gurbet nedir, hasret nedir bilseniz.
Nasıl asil durursa bağrı volkanlı dağlar
Öyle kendini dağlar söyleyemez kimsesiz.
Bir ateştir yakıyor şuramı gece gündüz
Yakıyor kıdım kıdım yakıyor sessiz sessiz.
Gurbet ince uzun yol tüketir yolcusunu
Zalim, git git bitmiyor sonu gelmez bir dehliz.
Vatanında gurbete düşmüşlük ne büyük zûl
Gurbette vatan diye öleni bir görseniz.
Yol vermiyor geçeyim demir kapı taş duvar
Gam yenir mi vatana varılınca ölseniz?
İçimde fırtınalar dışım sakin bir deniz
Bilseniz zindan nedir hasret nedir bilseniz.....Bekir Urfalı
Bu yoldan dönülmez ben de bilirim.
Epeydir yoldayım gider gelirim.
San ma ki dünyadan murad alırım.
Bekleme sevdiğim dönemem artık......Hisari
TEBRİKLERİMLE VE TAM PUANLA SELAM VE DUA.AYRICA KATILIMCI DOSTLARI DA KUTLARIM.
yolun sonu göründü , gidiyorum
dertlerimle başbaşa , gidiyorum
aşkım seni kalbime gömüyorum
bekleme sevdiğim dönemem artık..Mechul_Mecnun
Bu da bizden olsun efendim.. çalışmalarınıın devamını diliyor saygılar sunuyorum
Dönemem Artık
Bir adım ötesi zindan kapısı
Eşiğine vardım ömrüm yarısı
Mezarım olacak muhkem yapısı
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Boynuma asıldı müebbet hüküm
Yaprağım döküldü kurudu köküm
Belimi büküyor ağırdır yüküm
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Başını eğ de git bakma yüzüme
Hicranım yaş olur dolar gözüme
Kırılma ne olur veda sözüme
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Ne mektubun gelsin ne dost selamı
Yapıştı alnıma katil kelamı
İşledim suçumu buldum belamı
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Hayalim gelirse gecelerine
Savuruver dağın yücelerine
Çizgi çek adımın hecelerine
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Yüzüğün içinden sildir adımı
Hatta çıkarıp at anma yadımı
Hüzün girdabımda boğdum şadımı
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Eşikten aştım mı halim bin beter
Umutlar gün be gün yok olur gider
Helal et hakkını bu bana yeter
Bekleme sevdiğim dönemem artık
Mücella Pakdemir
EVET KARAR ÇOK KESİN...TAM DA KADER MAHKUMLARININ HAYATINI YANSITIYOR....ÇALIŞMANIZI BEĞENEREK OKUDUM...AKICI VE DUYGULAR ÇOK YALIN OLMUŞ ŞİİRİNİZDE...KUTLARIM KALEMNİZİ....TAM PUAN...SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.
Softalar çoğaldı hülle biçiyor
Emperyalizm artık kanım içiyor
Sanma ki bu garip senden geçiyor
Yollarım bağlandı dönemem artık.....Erol Duran
Bu güzel şiire bir dörtlük de benden nacizane.. Saygılar.
SEVGİLİ MÜCELLA HANIMEFENDİ BU HARİKA ŞİİRİNİZİ ZEVKLE OKUDUM VE SİZİ GÖNÜLDEN KUTLARIM, YÜREĞİNİZE SAĞLIK. TAM PUANIM SİZİNDİR EFENDİM. BİLAL ESEN.
HİÇ UMUT BIRAKMAYAN KESKİNLİK...
ÇOK GÜZEL VE USTACA İŞLENMİŞ..
KUTLARIM...
ESENLİK DİLEKLERİMLE
OKURKEN GERÇEKTEN GÖZLERİM DOLDU.EN İYİSİNİ SİZ BİLİRSİNİZ.HAYATINIZI YENİDEN YAPILANDIRMAK, KALAN YILLARA YENİ BİR YÖN VERMEK VE KARARLILIĞINIZIN ALTINI ÇİZMEK ADINA YAZDIĞINIZ 6+5 GİBİ ZOR VE EN SEVDİĞİM VEZNİ USTACA KALEME DÖKTÜĞÜNÜZ VE BİZİMLE PAYLAŞTIĞINIZ İÇİN ŞÜKRANLARIMLA BERABER TAM PUANIMI DA KABUL BUYRUN LÜTFEN.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.ANTOLOJİME EKLEDİM.TEBRİKLER ABLAM.
Bu şiir ile ilgili 93 tane yorum bulunmakta