Sana gönül verdim dönemem artık
Ulaşabilirsem ne mutlu bana
Aşkın ile yandım sönemem artık
Alışabilirsem ne mutlu bana
Yaktın kül eyledin aşkın közüyle
Bu deli gönlümü şaşkın özüyle
Bir kerecik olsun dünya gözüyle
Buluşabilirsem ne mutlu bana
Şehirden uzakta dağlara varıp
Kekikler toplayıp, gülleri derip
Kırda çimenlerde el ele verip
Dolaşabilirsem ne mutlu bana
Ne olur buluşsa bizim dünyalar
Gerçekleşse hayal, düşler hülyalar
Uyandığımızda tatlı rüyalar
Bölüşebilirsem ne mutlu bana
Mikdatî’yim şu an kacık gibiyim
Yanıyorum bağrım açık gibiyim
O kadar şen, şakrak çocuk gibiyim
Gelişebilirsem ne mutlu bana
Kayıt Tarihi : 19.2.2006 23:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!