boşuna bekleme hasretle yolumu
ben artık sılaya dönemem anne
ellerim kollarım zincire bağlı
ben artık sılaya dönemem anne
bir çıkmaz kuyuda sonum belirsiz
geceler uykusuz dert dolu anne
gülmekse unuttum tebessüm yersiz
ben artık sılaya dönemem anne
bütün yollar bana bir bir kapandı
bir yol bulup sana eremem anne
kalbime kör talih oku saplandı
ben artık sılaya dönemem anne
o nurlu gözlerini aman ıslatma
benim için sakına ağlama anne
kadere razı ol bırak dert etme
ben artık sılaya dönemem anne
bir daha nameler gelmez kapıya
kalemim tükendi yazamam anne
üç beş satırda gönül yaramla
selam eder elini öpemem anne
ne olur üzülüp için için ağlama
ISRAR ETME dedim dönemem anne
hasret ateşiyle yansam nafile
ben artık sılaya dönemem anne
kardeşlerim beni öldü bilsinler
bir mezar taşını gösteriver anne
bensiz yaşamaya alışın artık
yok bilin beni unutun anne
Kayıt Tarihi : 19.3.2011 07:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1994 senesinde Amasya Eğitim Fakültesini kazanmıştım.İlk yılında hayatta herşeyden çok sevdiğim annem üvey babam ve kardeşlerimle benim yüzümden sorunlar yaşadı bende bir daha Zonguldak'a DÖNMEME kararı aldım o günden sonra geçen 11 zarfında 1 haftayı geçmemek üzere ya 4 ya 5 kere gittim Zonguldak'a...
TÜM YORUMLAR (1)