Dönemem Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sevda koktu yine bu şekersiz kahve,
Sevda koktu yine bu demli çaylar,
Bu kolonyalar, bu lavantalar,
Bu evler, bu dükkanlar,
Durgun ve sessiz denizi süsleyen bu mehtap,
Bu yıldızlar, bu samanyolları,
Sevda koktu yine
Bu bayram davulları.

Karası, beyazı olmaz mı sevdanın? Olur,
Benimki bir karasevda;
Çilesi karanlığında
Ve elleri
Birer demir kerpeten gibi
Yakamda.

Sen beyazsın, denizden yeni çıkarılmış sedef gibi,
Saçların; rüzgarda dalgalanan başaklar,
Bana bakıyor gözlerinden karanlıklar.
Boyun fidanlardan farksız;
Körpe, ince, uzunca,
Gönlüm bu güzellik yüzünden düşüyor karasevdaya,
Bakınca.

Geri gitmeye alışkın değilim,
‘Bırak. Git.’ Desen, gidemem,
İki gözüm kör olmuş bir karasevdada,
‘Başkalarını sev,’ Desen ‘yerime’,
Sevemem.
Öyle bir yola girmiş ki iki ayağım birden
Dönemem.

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiirler 'inden > 85-86/100)