Dönemedim Sılaya Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Ağaçlarda açtı yine yapraklar
Bahar oldu takvim yeşerdi otlar
Yüreğimde şimdi durmaz kan ağlar
Söz verdim de dönemedim sılaya.

Yağmur yağdı coştu dere nehirler
Güneş açtı güldü ağaç çiçekler
Sevdiklerim hâlâ beni mi bekler
Söz verdim de dönemedim sılaya.

Akşam olur göz yaşları dizilir
Mektup gelir kara gözler süzülür
Ağlama ha..! Sevdiceğim üzülür
Söz verdim de dönemedim sılaya.

Cıvıl cıvıl kuşlar öter dallarda
Bilirmisin garip hangi yollarda
İstemem ölmeyi başka kollarda
Söz verdim de dönemedim sılaya.

Amansızca döner bu deli devran
Çözüldü dizlerim kalmadı derman
Hakdan geldi,ne diyelim bu ferman
Söz verdim de dönemedim sılaya.

Elbet bitecektir özlem ve hasret
Olmasın içinde ne kin ne nefret
Kalmasın ruhunda gam ile kasvet
Söz verdim de dönemedim sılaya.

07.04.1994/Kahramanmaraş.