Dönemedim Özüme Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Dönemedim Özüme.

Bakma,dur diyemedim illa bakmak istedi,
O anda tüm benliğim esir oldu gözüme,
Kopardı beni benden, pulsuz satmak istedi?
Bütün kimyam değişti, dönemedim özüme!

Müştak oldum o yare, endamı ferman yazar,
Al yazma ne eylesin zülüf perçeme sızar,
Uslanmaz tatlı nazı, cilvesi huzur bozar,
San ki Cennet Hurisi bakışı bengi nazar.

Karşında süzülüşü bırakmaz mecal, takat,
Tutkusu mezar kazar hayali eder sakat.
Öyle bir aşk odu ki kimse bulmaz ifakat,
Faydası yok figanın yar etmeyince şefkat,

Akıl denen varlığım bir mechule sevk oldu,
Of dedim, aman dedim sızım ona zevk oldu,
Kara sevda ağısı damarıma zerk oldu,
Döşüme düşen korlar vefasıza şevk oldu.

Yar senin aşk iksirin yakıp öldürmek midir?
Kendine aşık edip çölde gezdirmek midir?
Kalpleri cezp ederek candan bezdirmek midir?
Efsunlu bakışlarla beni delirtmek midir?

Seni görene kadar dertsiz, sade bir kuldum,
Birden bire kendimi ceylan ağında buldum,
Kanatlarımı çırptım, saçım başımı yoldum,
Kuru yaprak misali her gün sararıp soldum!

Gafil avlandım sana, ruhum esirin oldu,
Dilimi lal ederken payım kesirin oldu,
Kalbimi deldin geçtin, ruhum sefilin oldu?
Hayalinle yaşamam artık eserin oldu!

Mustafa Hoşoğlu
14.12.2009