Dönemediğime Şiiri - Emre Cız

Dönemediğim için affet beni
Ve mümkünse kalbimle değil kafamın içindekiyle yargıla
Kaskatı bir gecede soğuk bir gün düşü gibi
İnfazımı ayazında ver öksüz bir kışın
Affet beni
İncedir gitmelerim
Ve yepyeni yağmış bir karda yürür gibi
Tepinirim yolunda sensizliğin
Tepinirim de dönemem asla
Aşarım belki nerden bilirsin
Dağ olmuş da gelirken üstüme
Yalnızlığım bir çığ gibi yığılır da örtemez bir sensizliği
Bir sabah olur yatağımda uzanırken
Aklıma gülüşün gelir
Dönmeni isterim de kaskatı kesilir elllerim
Kahkahalarınla ısıttığın evim bir morg misali
Saklar beni kapat yüzümü kimse görmesin
Sakının beni mümkünse derin kazın
Sevdalarımı da gömün yanıma
İz bırakmasın gerekçesiz ayrılıklarım
Kimseyi saramasın artık hüsnü olsa da yalnızlığım
Acılarım Bırakın artık peşimi
Beni biraz yalnız hatırlayın
Mutsuz gülüşlerimi sığdıramadığım günlerin
Bitap gecelerini sormayın bana
Bana biraz sen biraz da şarap
Mümkünse de bir mum ışığı
İnsan özlemleri bitiremezken
Başka biri sarar seni başka bir ten
İşte o anı duyar gibiyim
Cebimdeki son parayı da bırakıp birahaneye
Sensiz bir karavanda yurduma dönerim
Artık yazlar bile gelse kaskatı bir buz kalbim.
Dönemedim affet
Acıtacak sevmeler ben olmayan birini belki
Her bir dokunuşu yakacak canını bilirim
Ve Ağırdır Yüreğe kazınan sevdanın nüksünü gözleyip
Üstünü yeni bir sevda ile kapatmak
Bilirim..