Dönemeç Şiiri - Selami Karabulut

DÖNEMEÇ

gitme vakti dedim, dindi alnımdaki kanama
geldiğim uzaklara yadırgadığım aksanla sordum
süs müdür kalbimde taşıdığım hançer
bu kaçıncı son kaçıncı tövbeye dilenen eyvah
yine de kulak kabartıp sıkılmadan dinledim
beni arsız ayıbıma adımı ünleyerek çağıran sesi
sussam lâl sayardım dilimi susmasam zor
sonunda bir özür borcuydu dönüp baktığımda
beni gizleyen aynalardan ısrarla beklediğim
soluk soluğa aradığım yüzümün adresiymiş
bulanık belleğimin çözemediği işaretler
iki dönemeç arası yitirdiğim mevsime

ancak erebildim yastığımdaki acının sırrına
eğilip baktım ki bedeli sadece bir cümle