DÖNEMEÇ
Ateş püskürüyor, parmak uçlarım
Haşlanır elimde, zavallı kalem
Yangın yeri sanki, ah kulunçlarım
Tutuşur sırtımda koca bir alem
Kepaze hayatın yolculuğunda
Kaderim sinemde çakmak taşıymış
Yürürken bahtımın kolculuğunda
Şans, topuk diken/im; çıban başıymış
Babamın öldüğü onutulmaz an
Birinci kavşaktı ve ilk dönemeç
Yolumu çıkmaza, sapladı zaman
Kurudu yusunum döküldü emeç
Yedi yaşımdayken geçtim yetmişe
Bastonmuş elimde çelik çomağım
Şimdi bakarımda; olmuş, etmişe
Toplanmaz bir türlü hayat yumağım
Geçti faslı ömür, ne desem de boş
Taktirin törpüsü, yuntar zamanı
Âlâ gözlerimin artık feri loş
Tükendi dizimin bütün dermanı
................18.04.2025....................
Kayıt Tarihi : 18.4.2025 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!