yönsüz devinimilerin arsız pervanesiyim
ha bire dönerim
yön sormadan
ruhumun susamışlığıdır
beni ha bire dönderen
bağlamaz beni
ne ihtarlar
ne de ihtiraslar
kar etmez bana ikna antremanları
ha bire dönerim
yön sormadan
ıstıraplı gecelerde
ve karanlık gündüzlerde
her kes uyurken açıktır gözlerim
ve her kes yorgunken
dalıyorum derinlere
ha bire dönerim
yön sormadan
hüküm geçiremezler acılar ruhuma
olsa olsa bedenimin kiri olurlar ancak
her dem kardelenler açar sakin ruhumda
o kadar canlılar ki
acının kalbime sinen yolunu kapatırlar
Kayıt Tarihi : 2.4.2010 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!