Döneceksen Ben Ölmeden Dön

Senin yokluğun ölümden betermiş
Gece uyumuyorum,uyuyamıyorum
Bir adamı hasret yerle bir edermiş
Bu sözü sen gidince anlıyorum

Sabah kanlı gözlerime inat gülüyor güneş
Serçeleri izliyorum,seni hatırlatıyorlar bana
Hasretinin ateşi cehennem ateşine eş
Benim bedenim nasıl dayanabilir bu sıcağa

Kapı gıcırtısında bile sesini anımsıyorum
Anlıyorum,yokluğunu biraz abarttım
Ama kirpiklerimde bile senin hayalini görüyorum
Ben yokluğun gibi ağır bir yük taşımadım

Anam babam kızıyor ne bu suskunluk diye
Ağzımı açıp da konuşacak takat kalmadı ki
Sinirlenip yakıp yıkamıyorum sensiz bu şehri de
Seni bana bu şehir hediye etmedi mi

Nefesimde sessizlikler boğuluyor yavaş yavaş
Sen gittin gideli soluklarım firarda
İstemiyor ne ağzım ne canım su yada aş
Bedenim buralarda ama ruhum saçlarının uçunda

Adım atsam atamam,serçe parmağımı bile oynatamam
Ne olurdu gitmeseydin,hep yanımda kalsaydın
Böyle gidersen sensizliğe bir saniye bile dayanamam
Giderken sadece ruhumu değil bedenimi de yanına alsaydın

Döneceksen ben ölmeden dön sevdiğim
Ne hallere düştüm görsen bir deri bir kemiğim
Sana tekrar son kez diyeceğim
Döneceksen ben ölmeden dön sevdiğim

Murat CEYLAN