Dönecek Misin Şiiri - Hakan Karadağ

Gözlerinde yaşıyordum
Daha dün gece gözlerinde
Umudun çiçeği açmıştı dudaklarında
Ve her gülüşünde yeniden filizlenirdi
Tazelenirdi umut
Bir aşkı doğurdun dudaklarından
Vazgeçilmez güzelliklerin
Kaynağıydın sen dipdiri
Yaşanmış ve daha yaşanacak

Vazgeçmek senden
Solmaktı bir çiçek gibi zamansız
Doyamadan gökyüzüne ve güneşe
Seninle yaşamaksa
İçmekti güneşi kana kana
Gökyüzünü doldurmaktı yürekten içeri
İşte o güzelim mavilikler
Doldu yüreğimden içeriye
Kana kana içiyorum güneşi
Vazgeçemem senden asla
Seninle var olmak istiyorum
Seni koklayıp, okşamak sevdiğim
Dalga dalga yayılsın sıcaklığın
Sahibini arayan ateş gibi
Bedenimin her yerine
Sönmesin yaktığın bu ateş

Şimdi yoksun ama
Cebimde duruyor suretin
Titreyerek değerim yanaklarına
Her okşayışımda
Kabarır, çırpınır yüreğim
Sonsuz bir heyecan gibisin
Gül aydınlığı gülüşün
Saçların bir de
En anlamlısı siyahın
Kıvrımların en güzeli
En canlısı tutkuların
Keşke rüzgar olup
Esebilseydim saçlarında
Bir toz tanesi gibi savrularak
Yuva yapabilsem saçlarına

Yanımda olmanı isterdim
Varlığınla sarhoş olmak
Ama sen yoksun
Benim olsun dediğim
Gözlerin şimdi yok
Üşüyorum ve yalnızım
Yapayalnız sensiz
Oysa sen varken
Ölmüyordu mevsimler
Sıcaklığınla ısınıyordu
Her mevsim bir bahardı
Bu gece olsaydın yanımda
Gözlerinde eritebilirdim
Beni saran yalnızlığımı

Sensizliğin denizinde
Boğulmak üzereyim
Çörekleniyor yüreğime
Bir kara düş gibi
Biçare ayrı kalmışlığım
Bu gece hissediyorum
Kanım donacak damarlarımda
Ve senin yerine
Yokluğunu saracak kollarım
Boynunu bükecek bir çiçek
Bir tüfek ateşlenecek
Menzilini arayacak bir kurşun

Zaman iyileştirecek elbet
Yokluğunu yalnızlığımla saracağım
Hüzünler akacak gözyaşlarımdan
Hayat bulacaklar umuda yolculukta
Yüreğim hüzünlerle yıkanacak
Bir burukluk kalacak avuçlarımda
Parçalanırken her umut
Biliyorum paylaşılmaz yalnızlık
Ve hep acıdır hüzünler
Ama ya sensizlik
Daha da acı hepsinden
Yarım bir gün bile olmadı
Vedalaşıp ayrıldığımız
Ama gel gör ki
Yaşanmamış bir ömür
Her saniye büyüyen bir hasret
Özlemim yokluğuna
Yalnızım ve sen uzaklardasın
Bensiz gülüyor mudur gözlerin
Hiç ağlamazdın ya sen
Yine düşmüyor mu gözyaşın
Ama ben ağlıyorum
Gözyaşlarımı biriktiriyorum damla damla
Bekleyişin oyalı mendilinde

Giderken ufak sevinçleri de alıp gittin
Bana kalansa yalnızca hüzün
Hani senin şu hiç tatmadığın
Arkadaşlarım var diyordun
Beni özlemle beklerler
Yelkenini açmadan bekle biraz
Yaralı bir kuş gibi bırakma beni
Uçmayı öğretecektin hani
Hiç bağlanmadım derken birine
Sevmedim mi demek istemiştin
Sanki adımı hiç söylememiş dudakların
Yoksa her şeyi giderken sen
Rüzgarlara mı teslim ettin
03.05.1984