Döneceğim Şiiri - Lokman Hamitoğlu

DÖNECEĞİM

Sana söz ki sen bana yabancı
Ben sana Almancı olmadan döneceğim...

Yurdumdan gittiğim kokularla
Anamla babamın kokusu
Kardeşlerimin kokusu
Denizle, ağaçlarımın kokusu
Yurdumun misk-amber kokusu
Üzerimde bitmeden döneceğim...

Sen göz açıp kapamadan
Bulutlar yağmadan
Yıldızlar kaymadan
Sevgimiz baymadan döneceğim....

Anlatamam üzerime ne hasretler yağıyor
Anlatamam güneş nasıl firaklı doğuyor
Ama ben gönlümde seni saklıyorum
Buralara aykırı dursam da fark etmez
Özümü yüreğimde tutup
Kendimi harcatmıyorum...

Rüyalarımda hep sen varsın
Gün ışığı kaybolunca beni ısıtırsın
İnceden inceye yüreğimi kanatıp
Beni hüngür - hüngür ağlatırsın...

Firaklı = Üzüntülü, Dokunaklı, Hüzün verici
Gurbetlik içime işler
Taaa damarlarıma
Titrer dururum uzaklarda
Hava kararınca
Memlekette ki gibi ateş böceklerini beklerim
Senin gibi, ateş böcekleri de yoktur
Umutları ve olmazları ellerimde biriktiririm....

Binlerce çelik halattan daha fazla bağlıyım sana, size
Gözlerimde uykusuz gecelerin nasırı var
Alnımda mecburiyetin hazin teri akar
Şakaklarımdan vuslatın kanı damlar...

Yollarıma nefretle bakarım
Yollarıma neşter vurulmuş
Ama sözüm söz kurşuni bir mercedesle
Seni tüten ılık nefesle
Anavatana bitmez hevesle
Umutsuzluğuma umut doğrayarak döneceğim...

Bir Ağustos sıcağında
Sen bana yabancı
Ben sana Almancı olmadan döneceğim
Sözüm söz...

Lokman Hamitoğlu