Dönebilmek Olsa Keşke Geriye

Ayrı dünyalara tutsak ama,
Kesişimler de tebessümle dolu bir yaşam.
Aldığın nefese lanet edesin geliyor saklama boşuna,
Veya ne istiyorsan yap ama bari yanımda rahat ol bugün.
Hep farklı bir oyun sergiliyor olsan da hayat sahnende
Yaşam bu değil biliyorsun ama elden ne gelir.
Tek gerçek yanın, yanında yok artık.
Acı değil mi, drama oynamaya muhtaç ediyor seni; en güzel yanın.
Benimde içim acıyor biliyorum.
Hardal sarısı gözlerime kan hiç yakışmıyor.
Sende söğüt gözlerine yaş değdirme ne olur.
Söğüt, çınara özenmez ama
Zaman bir çınar kaybetti;
Elden ne gelir.

Akşamları öyle bir kasvetle doluyor ki yaşanmamış yanlarım,
Nerde isem yok gibi oluyorum.
Yokuş aşağı tırmanıyorum,
Elde var koca bir hiç yine.
Boş ver sen aldırma.
Aldırma işte, acıtıyor biliyorum,
Kor ateşler içinde kavrulmayı özlüyorum bazen.
Sen de farksızsın, bak gözlerin yaşlarla barışmış;
Seninkilere de kan hiç yakışmıyor.
Özlemin gökyüzüne saklandı artık;
Elma desen kar etmez,
Umma işte umma
Giden zamana yenik düştü
Takvimler gün geçtikçe geçmişe kayıyor;
Aynı günde, aynı mevsimde hep hep aynı dilimde
Masumca tebessüm ediyor,
Sen belki canını kaybettin gerçekten çok zor,
Ya beni düşünsene kaybetmeyi özler oldum o günden beri;
Bedenim bir meskende bitap kaldı,
Yüreğim fütursuzca savruk,
Bu özlem ya bitirir beni,
Ya da onun yanına götürür.
Sen heveslenme hiç olmazsa bekleyenin var.

Zaman, kendini kasırgaya benzetiyor değil mi?
Bak ne denli savruluyorum.
Dün yarında sanki bekliyor beni.
Bugün yok, yarın hiç olmayacak.
Ama yine de dönebilmek olsa keşke geriye.
O yatakta keşke ben yatabilsem,
Rol içinde rol oynamak çok yakıyor canımı
Artık güçlü görünmek de istemiyorum,
Durdur zamanı ne olur son vedam sana olsun istedim;
Yaşanmadan bilinmiyor bu acı değil mi?
Yine de dönebilmek olsa keşke geriye...

Hakan ALPARSLAN
(07.12.2003)