Döne Döne Yandım Şiiri - Canan Özanaç

Ateşten bir gömlekti seni sevmek:
Yanıp kavrulacağımı bile bile giydim aşkını üzerime.

Belki küllerim savrulunca dağların en yücesine,
Bir küçük ceylan yavrusunun gözlerinde beni görürsün diye
Bile bile giydim seni üzerime...
Bu zamanda Leylalar olmazdı belki,
Mecnun olamayacağını bile bile giydim
Leyla hırkasını üzerime.
Kartalların gagasındaki yem oldum,
Yavrusunun kursağına girer gibi indim içine.
Doymayacağını,
Sevdanın seni doyurmayacağını bile bile girdim içine.
Ateşten bir gömlekti seni sevmek;
Döne döne yanacagımi bile bile giydim seni yüreğime..
İbrahim'in atıldığı ateş oldum
Kerem oldum,
Döne döne yandım;
Yinede bile bile giydim sevdanı yüreğime