Döndür Dolunay’ı Gözlerime

/yarasalar neden sever kör karanlığı
neden akşam güneşinin bekçileridir gölgeler/

artık ucunu bilmediğim zamanlardan beri
yüreğimde sızıdır ak kanatlı martıların gaga darbeleri
yüzümü yalayıp geçen kara yılanların o sıcak nefesleri
beynimde sakat bir kurbağanın ciyak ciyak haykırışları
ve gecenin baykuşunun kulağıma fısıldadığı kırık türküler

aydınlıklara inat
örtmüşüm üstüme gecelerden derdiğim örtüleri
mevsim değil ömürdür sanki öylece geçip giden
ve inleyen yüreğimden fitil fitil dökülen ah’lara saldığım
tükürdüğüm siyah kana bulaşık adın

yeter
dön artık
dön ve döndür dolunayı gözlerime
bastır cayır cayır yanan bağrıma
varsın ardında dans etsin yarasalar
uzasın ta sabah ışıklarına dek gölgeleri

11.11.2013 – İstanbul