Döndür Beni Şiiri - Reyhan Demirci

Sensizligin kenarından
Adım adım yürüyorum
Dönüşü yok bu gidişin
“Dur “emrini bekliyorum

Yüreğinin yangınından
Koptum yitip bitiyorum
Bi sözünle döndür beni
“Kal” emrini bekliyorum

Sesine tutunup yine
Sohbetini istiyorum
Çok geç artık sensiz olmak
“Vur” emrini bekliyorum

Yürüyorum sensizliğe
Gel peşimden geri dönme
Bırakmam seni derdin
Sözünü tut istiyorum

yüreğinin dağlarından
saçlarının yollarından
mutluluğun kollarından
gidiyorum döndür beni