Döndün Şiiri - Metin Hanlıoglu

DÖNDÜN

Dar-ı fenâ az aklını bitirdi,
Yolunu kaybetmiş sıpaya döndün.
Bed meclisi izanını götürdü,
Sermaye zâyetmiş papaya döndün.

Tilki gibi her pöslüğü yoklardın,
Domuz gibi her pisliği koklardın,
Kuyu açar azını da saklardın,
Yükünü kaybetmiş pupaya döndün.

Vurunca sırtına yokuş çıkardın,
Bir avuç arpaya ahır yıkardın,
Anırırken sen hâlinden bıkardın,
Piçini zâyetmiş gebeye döndün.

İleriye çektim direndin durdun,
Bellidir ahvalin, bellidir yurdun,
İçini kemirsin bitirsin kurdun,
Ligini kaybetmiş kupaya döndün.

Zebunlaşıp kapıları bekleme,
Yükün ağır bir yük daha yükleme,
Dayanmazsın ağır olan sekleme,
Köprüsün zâyetmiş dubaya döndün.

Avâneni, endâmını bilirim,
Terâzini, dirhemini bilirim,
Edebini, erkânını bilirim,
Şişesin kaybetmiş tıpaya döndün.

Ey “Meçhuli” daha yeter söyleme,
Söyleyipte rezil rüsva eyleme,
İzzetini kaybedeni paylama,
İtibar zâyetmiş babaya döndün.
27/12/09 Metin HANLIOGLU

Gelirken gönlüne kardeş misali
Hududu korurum yoktur emsali
Ak paye alnımda sancak timsali
Bu rüzgar sanki bir hebaya döndü....Meçhuli/ Metin HANLIOGLU