Munzur dağlarının öte yüzünde,
Kayadan Su alan sümbülüm kaldı.
Ovacık gölünün sessiz düzünde,
Boynu bükük olan al gülüm kaldı.
Ürettim dertlerin türlü türlüsü,
Gönül yaralarım katmer dür(ü) lüsü,
Sevdiğim Munzur' un orda birisi,
Yandım korlarına bir külüm kaldı.
Munzur coşkun aktı sevdamı yedi,
Ne merhamet etti,ne aman dedi,
Şaşakaldım, gaflette enseledi,
Kaptı zirvesine ne halim kaldı.
Mercan boğazında, ha havaçorda,
Söz fayda etmedi, gönül hovarda,
Onca sevdalarım sır kalsın orda,
Ne dökük yaprağım ne dalım kaldı.
Evrensel Munzurun orda var oldum,
Gönlüme Ovacık yetmez dar oldu,
Aşk atına bindim yele savruldum,
Döndüm bir yalana, masalım kaldı.
Kayıt Tarihi : 8.5.2007 05:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1965-66 yıllarında Ovacıktan ilk ayrılışımdı. Adı bende kalan bir sevdayı orada bırakmak zorunda kaldım. O günelerde mırıldanışımın nağmelerini dizeledim, Bu şiircik çıkmıştı. Bu günlerde paylaşma sırası anca geldi. Aslı mahfuzdur.
TÜM YORUMLAR (1)