Döndüm Ben Şiiri - Ayhan Kocabay

Hüzünler doluyor şu yüreğime
Rüzgarla savrulmuş küle döndüm ben
Acılar çöktü hep şu bedenime
Artık konuşmayan dile döndüm ben

Yapraklarım düştü bir,bir yerlere
Dertlerim dolaştı dilden dillere
Benzedim sararmış solmuş güllere
Yeşillik olmayan çöle döndüm ben

Güzel bir Dünyadan uzak yaşarım
Hüzün dolar keder dolar taşarım
Yolumu bulamaz oldum şaşarım
Kurumuş yok olmuş göle döndüm ben

Yönümü kaybettim gidem nereye?
Okyanuslar iken,döndüm dereye
Kalbimi kaptırdım ben cendereye
Yangınlardan kalan küle döndüm ben

Bahçede çiçektim güzeldi rengim
Şimdi tanınmıyor soldu şu benzim
Kendimi bırakıp,mecnuna döndüm
Bahçelerde solan güle döndüm ben

Taşmış ırmaklardan bir damla suyum
Değişmez neyleyim benim bu huyum
Yanarım, biterim sesimi duyun
Yönünü kaybetmiş sele döndüm ben

Herkes tanır iken selam verirken,
Hal hatır sormaya bana gelirken,
İsteyene istediğin verirken,
Şimdi tanınmayan ele döndüm ben

Şu sıcak Dünyamda ışık olurdum
Sevip sevilene maşuk olurdum
Bütün iyiliğe aşık olurdum
Kendini kaybetmiş yele döndüm ben

Ayhan Kocabay
16 Eylül 2017