Been kendimi senden sonra tanıdım
bende ne çok ben buldum bilemezsin
belki de yazı idi
hayal değildin
hayalimdin oysa
at üzerinde caddemden geçen bir bahaneydin
selam verendin
kitaplar getiren
hiç okumadığın kitaplardı
şimdi vefasız desem
şimdi hayırsız desem
utanmaz arsız
desem de ne fayda
adın batsın
her gün yeniden doğuyor
yeniliyorum hücrelerimi
herkesten esirgiyorum seni seviyorumlu cümlelerimi
bir zamanlar senin için kaldırıp ellerimi
hüdadan dilediklerimi
unuttum hepsini
çok oldu
mazinden döndüm
şimdi bir duayım
abdestsiz ağzına alma adımı
bir an yanılıp da gelme yanıbaşıma
gelsen de
gece gündüz af dilesen de
hep çok yakınımdayken bile
inan uzak olacaksın benden
kilometrelerce
ben senden
öğütlerle
öğütlerle döndüm
öyle ki
ölmeden gömütlere döndüm
bir daha adımı anama
büyüttüğün kaktüslere
bak
bak ta ağla
adın batsın
29/Mayıs/2012/Salı/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 29.5.2012 15:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aman Tanrım'm! Müthiş bir öfke,müthiş bir nefret...
Büyük konuşuyor Şair.
İçinde bulunulan an'da ,ne'yin,nasıl göründüğü/algılandığı apaçok ortada.Gergin bir hattan tek yanlı akıyor iletiler...
Saltça telfon direğine kulağınızı yapıştırsanız bile anlaşılıyor.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Böyle bir şiirde..Sevgi ve sitemin uç noktalarda buluşmasıydı sevgili güzel insan...
Yürek sesinize sevgimle:))
TÜM YORUMLAR (3)