Döndüce 9) Kız Şiiri - İbrahim Çelikli

adem oğlu, zaba(hı) nan yata(ğı) ndan ga(l) kıp bille
dünyayı işleyecen deye gakmalı
işi gözünde böyüdürse
kendine bile olmaz hayrı

gız gısmı
her gün dünürcü gelce(ği) miş gibi
dimdik durmalı
at ğibi
ğarı gısmı da
gız gibi olmalı

yenim bulaşık mı
paçam tozlu mu deye
sağına-soluna bakmamalı
bilmeliykine
humayında leke var
toz zerresi yok kendinde

olur ya gazara
paçası çamır
“-nazar dokanmasın” deye-goya
anası sıvamışdır
aklı öyle almalı,
garşındakı öyle bellemeli

çeşmeye gederkene
“-bu desti bana ağır” deye
çüşdüm-çüşdüm gedersen
ne ömrüyün gadri,
ne desdinin gıymeti
ne de o suyun bereketi olu
ne işi başarısın
ne evde su olu
ne içenin içine siner
ne seni gören
gördüğüne sevinir,
üsdelik Yüce Yaradan da gücenir
sana desdiyi, ömürü veren o,
çeşmeye suyu veren o

ne sudan içen ganar
ne arkandan dönüp
-alıcı gözüynen- bakar
ne de “-bu da gız deye
sana müşderi çıkar
ona ğöre”