Döndüce 7) İzzetin Elif

“-bak hinci:
İzzetlerin evi hinciki tersliğin yerindeydi
yerden bi ğöz, zati herkeşin öyleydi
halı dokuyup duruykan ğızları ğelinneri
yoldan geçiyomuş Aşşamellenin genşleri

Elif’in dıkgatını çekmiş işlerinden
gapgara-kıllı biri
“-ay Allahım” demiş
“hu kıllıya kim varı ki”
İzzet Garısı da “-za(hı) r gızım
onun da vardır bi gısmeti
Allah yarattığı gulun nasibini veri”
“-aman ana
kırk gönlüm olsa
birini vermen ona
Allah yazdıysa bozsun
kimi bulusa bulsun
yeterki benden uzak dursun”

bireş sonura bobası yollamış gardaşı Halil’i
“-öp gızım” demiş “gayınbobayın elini”
urbaya geddiklerinde bi baksay kı
ötüyon evin öğünden geçen kıllı

meğerisem Elif’i isdemeye gelmişlerimiş,
nasibiymiş demek kine
kimin, kime nasibolca(ğı) nı
Allahdan başga kimse bilmezimiş
alın yazısı işde
“dilediğin deği(l) demişler
gınadığın başına geli(r) ”

hemi de Allahın gücüne ğeder
yaradılanı hoş gör demişler
Yaradandan ötürü
bi su yur-yaykar-temizler
bi gecenin garanlığı, bi de dört duvar
her ayıbı götürü

hinci bak aslan ğibi
bi sürü o(ğ) lannarı
göpgözel gızları oldu
seni-beni beğenmezler
Maşallah-sub(h) an Allah