Döndü Gelin Şiiri - Hidayet Gedik

Oturmuş da mintan yamar
Bizim oralıdır Döndü Gelin
Ev dağınık, etraf tarumar
Suya gider Döndü Gelin

Gün doğmadan Döndü doğar
Ne kapıya ne bacaya sığar
Gök yarılmış, yağmur yağar
Bahçe sular Döndü Gelin

Fistan giymiş elli beden
Ahıra gider sekerekten
Körpe danayı ödütlemeden
İnek sağar Döndü Gelin

Hab dönecek çubuk nerde
İnekler soğulmuş bir de
Ev süpürülecek, sofra yerde
Tuluk yayar Döndü Gelin

Döndü, yirmi dört yaşında
Şehir, hayalinde düşünde
Kışın, zemherinin başında
Tezek vurur Döndü Gelin

Gelin değil, sanki kelebek
Madımak toplar öbek, öbek
Daha ortada yokken bebek
Höllük eler Döndü Gelin

Herkesi kendi gibi sanır
Cümle âlem onu tanır
Yürüyorken yer sallanır
Çok kibardır Döndü Gelin