Dondu Şiiri - İsa Yıldıran

Yadıma düştün bir an gönlüm nasıl dayandı?
Lambada titreyen alev söndü, ışık da dondu.
Nöbetçi asker gibi bekleyen uykusuzluğum
Göz kapaklarıma inat uykum da dondu.

Sıladan ayırıp dolaştırdığın Ferhat gibi,
Ruhum döndü aslına, sonra ruhumda dondu.
Nefesine kavuşan bir soluk oldu hayat
Hayatın içinde sonra canım da dondu.

Akrep, yelkovanla girdiği yarışı bıraktı.
Sustu saatlerin tik takı, zaman dondu.
Bitti hayatın bütün keşmekeşi
Keşmekeş içinde yitirdiğim hayatım dondu.

Böylesi bir donuşu görmedi insanlık buzul çağında
Güneş ateşini kaybetti, ateş de dondu.
Ay ve yıldız ışığın vermez oldu, karanlık çöktü.
Söndü ışıklar o nur dışında ışığım dondu.

Bütün renkler aslına döndü, beyaza büründü
Gökkuşağı beyazın tonuna döndü, renkler dondu.
Donduk sen, ben, insanlık, bütün alem.
Cemali için sade madde değil, mana dondu.

İSA YILDIRAN