Döndü Şiiri - Ahmet Bal

DÖNDÜ

ÖMRÜMÜN İLKBAHARINDA
MEVSİMLERİM KIŞA DÖNDÜ
KURU GÖZÜM PINARINDA
ISLANDIDA YAŞA DÖNDÜ

KALBE HUZUR DOLMUŞİKEN
ACILAR SON BULMUŞİKEN
TAM MENZİLE KALMIŞİKEN
ZAMAN DURUP BAŞA DÖNDÜ

SU GİTMEZ OLDU ARKINA
VARAMADIM HİÇ FARKINA
HAYAT FELEĞİN ÇARKINA
GİDİP GİDİP BOŞA DÖNDÜ

ATEŞLEMEZ BARUTLARIM
YAĞMUR VERMEZ BULUTLARIM
HAYELLERİM UMUTLARIM
KANATSIZ BİR KUŞA DÖNDÜ

HİÇ KOKMUYOR SANKİ GÜLLER
MANTIKSIZ KONUŞTU DİLLER
ANLAMSIZ OLDU HEP GÜNLER
TATSIZ,TUZSUZ,AŞA DÖNDÜ

HATAYI SİLMİYOR SİLGİM
KALMADI HAYATA İLGİM
KATILAŞTI İPEK KALBİM
SERT KAYAYA,TAŞA DÖNDÜ

SARDI ÇEVREMİ SARMAŞIK
RUHLA OLAMADIM BARIŞIK
ÖMÜR GEÇTİ HEP KARIŞIK
BİR ACAYİP İŞE DÖNDÜ

AHMET BAL
02.05.2004 PAZAR
TUGAY / DENİZLİ

[email protected]