Hanidir iki elim yüreğimin üstünde idi
Fırlayıp çıkmasın diye tutuyordum
Her sarsıntı,her debelenmede
Daha bir sıkı sarıyor, elimle tutuyordum.
Çünkü her fırtınadan sonra
Bir şeyleri alıp gidiyordu sam yelleri
O en uçta olanları saklıyor, kapatıyordum.
Ama öyle bir kasırga çıktı ki!
Rüzgar öyle bir esti ki!
Acı acı ıslıklar çalıyordu yüreğimde
Damlalar yırtmaya başladı tenimi
Hava daha bir soğudu
Karlar yağdı omuzlarıma
Rüzgar daha bir esti uzun uzun
Omuzlarım buz bağladı
Kollarım daha tutunamıyordu yukarda
Kollarım dondu, ellerim kaydı.
Yüreğim açıkta kaldı, kapısı açıldı
O son feryat, çalan ıslıkla
İçimde kalan, dibe ittiğim
Son kırıntıları çıktı sevginin
Gözümdeki yaşla birlikte yere kaydı
Gözümde yaşlarım dondu...
Yerde senden kalan son sevgi kırıntıları
30/Kasım/2004
Nazire Bağlar
Nazlı NalçacıKayıt Tarihi : 17.6.2011 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiyle, esen ve esinlerle kalınız....
Nafi ÇELİK
böyle güzel eserleri
bizlere sunduğun için
doyulmaz bir paylaşım
yürekten alkışlıyorum
sen sevgili kardeşimi kutlarım
başarılarınızın devamını dilerim
TÜM YORUMLAR (32)