Donar Şiiri - Yavuz Değirmenci

Kış gelince bizim Kaban dağında
Rüzgar donar,ayaz donar,yel donar
Kırağ vurur zemherinin çağında
Serçe donar,ağaç donar,dal donar
***
Bizim gariplerin çilesi bitmez
Tandırda ateş yok, bacası tütmez
Feleğin fendine takati yetmez
Yürek donar,beden donar, kol donar
***
Akşam olur şehri karanlık basar
Karataş’tan eve fırtına eser
Avluda çeşmenin suyu buz keser
Musluk donar,kurna donar,göl donar
***
Cefakârdır bizim elin anası
Yavrusudur hayatının manası
Emzirir memeden körpe cana su
Kundak donar, kollar donar,bel donar
***
Her beden dayanmaz bunca kahıra
Alın teri döner buzlu nehire
Buzu kırıp su taşırken ahıra
Kova donar,kısrak donar,nal donar
***
Garibin avlusu, bir göz odası
Titrek yanar gazyağılı lambası
Daha kaynamadan bir tas çorbası
Soba donar,tezek donar,kül donar
***
Rızık tarlasına umudu eker
Köklerine alın terinden döker
Yaprakları çürür, lahavle çeker
Kazma donar,kürek donar,bel donar
***
Gurbete açılır ekmek kapısı
Hasretlik mazluma ömür törpüsü
Dilime düşünce sıla türküsü,
Sazım donar, mızrap donar, tel donar
***
Bazı bazı kaderime kızarım
Feleğe sitemli mektup yazarım
Gözyaşımı yüreğime süzerim
Çise donar,yağmur donar,sel donar
***
Yad elde gönlümü keder sarınca
Yüreğin kapısı tak-tak vurunca
Sabırdan taşanlar dile varınca
Cümle donar,kelam donar,dil donar
***
Gurbetten sılaya dönmek isterim
Kadim komşuları görmek isterim
Vuslat kapısından girmek isterim
Kapı donar,tokmak donar,zil donar
***
Yeşillenmiş toprak bacanın çimi
Dostlar kalkıp gelse bir çay içimi
Onlar çay dökseler ben de içimi
Günler donar, aylar donar, yıl donar
***
DEĞİRMENCİ kaderime kızamam
Alın yazısını silip bozamam
Hak’kın buyruğuna bir şey yazamam
Kâğıt donar, kalem donar, el donar