Donakaldım Şiiri - Mikdat Bal

Donakaldım çölün orta yerinde
Yüreğim üşüyor kar beni beni
Yedi kat yerlerden daha derinde
Bir umut yaşıyor sor beni beni

Bal ile doluyken petekle kovan
Ondan sonra tatmin eder mi ravan
Bavulumu alıp yollara revan
Boyumu aşıyor sür beni eni

Firkatın yanında hasret bir yanda
Bir ateş dolaşır yürekte kanda
Bil ki senden uzak geçen her anda
Feleğim şaşıyor vur beni beni

Bilsenki ne kadar yanarım seni
Yoksun diye bazen kınarım seni
En dertli anımda anarım seni
Ateşim düşüyor sar beni beni

Buzlu kutuplarda çiçek mi açar
Düşüne düşüne uykular kaçar
Omuz silkeleyip kalınca naçar
Gazabım taşıyor gör beni beni