Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ DÖN YUVANA “
Ağladım, sızladım, ahım tutmadı
Şu gönlüm bak seni, hiç unutmadı
Ne geçen zaman, ne bir teselli
Şan, şöhret, parada, hiç avutmadı
*** *** ***
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ne olur sevdiğim, zûlmetme bana
Dünya bir yana bak, sense bir yana
Dolmuyor boşluğun, gittin gideli
Yeter artık bekletme, gel dön yuvana
muhteşem candan kutlarım saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta