Don vurdu beni Şiiri - Hasan Turgut

Geceler uzarken sensiz sabaha,
Yalnızlığın sinmiş aha eyvaha.
Girdim çıkmazlara senli günaha.
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.

Gülüşün düşerken tenimde kışa,
Sol yanım çöktü de kaldım yokuşa.
Gönlümde baharlar vardıya boşa.
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.

Saçından bir tel mi düştü de nazar
Tutup öpesim var, içimde azar.
Sevda neymiş,sordum çarsi ve pazar .
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.

Yüzünde gizlenen gündüzü sevdim,
Gölgenle sararıp soldum, tükendim.
Uğrunda bin kere yandım sevdiğim.
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.

Sesin yankılanır boşlukta hâlâ,
Gönlümde oyalar gözümde tela.
Kalbimi sardıkça yıldızla hâla
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.

Hazan mevsiminde serin bir rüzgâr,
Taşır mı kokunu, bilmem ki ey yar
Yokluğun içime düştü de yanar.
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.

Aşktı bu, umutla yeşeren bir düş,
Gidişinle kaldım karanlıkta üş.
İçimde kurudu ne varsa gülüş.
Hayalin avutmaz hep yordu beni.
Zemheri ayazda don vurdu beni.