Gözlerine boya çalmışlar
Kalbine kilit vurup anahtarı almışlar.
Ruhuna acı sürmüşler
Böylesi bir insan nasıl sevsin ki
Boyayı silsem, acıyı dindirsem
O kalbin anahtarını nasıl bulurum.
Kırsam ya kalbin kırılırsa..
O zaman ben ne ederim
Çıkmaza girmişim yol bulamıyorum.
Kendimi heder etmeye ömrümü heba etmeye razıyım.
Yeter ki dönüp bir baksın.
Bu sevdama ışık yaksın.
Sen bu sevdaya haksın kandırma kendini,yandırma beni..
Ben zaten yanmışım, yanacağım kadar
Küllerimde bu sevdayı yarattım.
Ne varsa avuçlarımda hepsini kattım.
Ne gece nede gündüzleri yattım.
Ben seni düşlerken..!
Sensiz olurum diye binlerce kez battım.
Haydi dön seninle umudum yeşersin
Nefes olsun ölmeye,yüz tutsun,yaşasın hayatım...!
Memoçilo
Kayıt Tarihi : 28.12.2024 14:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!