DÖN MEVLÂYA MEVLÂYA
Sende birer emânet, zâten O’nundur onlar
Varın, yoğun O’na ver, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.
Gün gelince alınır, verilen birer birer
Böyle değil mi gel/gör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya?
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta