Dön Mevlâ'ya Mevlâ'ya Şiiri - Hanifi Kara

DÖN MEVLÂYA MEVLÂYA

Sende birer emânet, zâten O’nundur onlar
Varın, yoğun O’na ver, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.
Gün gelince alınır, verilen birer birer
Böyle değil mi gel/gör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya?

Bize örnek olmalı, son peygamber son nebi
Kural böyle konulmuş, her şeyde var bir debi
Kula yakışanda bu, koza böceği gibi
Fikrin en güzelin ör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Herkes hesap verecek, orada tıpış tıpış
Çiğ olarak girilmez, ham kalmada bur’da piş
Alda gemi azıya, dizgine sağlam yapış
Atı O’na doğru sür, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Başka çâre kalmadı, nefis gemisini yak
Yüzüm çıksın diyorsan, iki cihanda da ak
Diğer yollar yol değil, tamamı çıkmaz sokak
Bir gönüle sende gir, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Bunları ayırt eden, akıl denen o ustu
Dikkatli ol Müslüman, nefse kaptırma postu
Ya Allah’ın dostu ol, ya da dostunun dostu
Gönlünü yoluna ser, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Deryada balıklara, gökte uçan kuşlara
Sabahın seher vakti, gözden akan yaşlara
Başı semâya çevir, bak dağlara, taşlara
Kudreti gör, kalma kör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

07/08/’11
Hanifi KARA