Sevğilim, aşkım, derler, seni soyarlar,
O, bu, şu, derler, seni yorarlar,
Bir gün gelir, kıçına tekme vururlar,
Dön artık köyündeki evine.
Çok safsın, bu işleri sen bilemezsin,
Sevği, aşk, dediğini hiç göremezsin,
Paran bittiğinde, sen hiç bişeysin,
Dön artık köyündeki evine.
Bu işlerde acemisin, seni üzerler,
Fırsat bekliyor sırada, bunca güzlerler,
Tuzağa düşersen, derinide yüzerler,
Dön artık köyündeki evine.
Sevği, senin neyine, aşk neyine,
Anlaman bu işten, sokma beynine,
Elin sevğilisi varsa, bundan sana ne,
Dön artık köyündeki evine.
Kime, diz çöküp yalvaracaksın,
Kime, gözyaşı döküp ağlayacaksın,
Sonunda, bu işlerden usanacaksın,
Dön artık köyündeki evine.
10 ŞUBAT2011-ADANA
Mehmet Emin ArıkanKayıt Tarihi : 16.12.2015 22:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Emin Arıkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/16/don-koyundeki-evine.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!