Don Kişot Şiiri - Mehmet Karataş

Savaş açmışım yel değirmenlerine
Elimde tahta bir kılıç
Vurmuşum amansızca kendimi şövalye sanıp
Sevdalarıma engel tüm kötülüklere,
Bir Fatih haşmetiyle...
Oysa insanlar Don Kişot bu diye gülmüşler anne...
Ben bir mecnun,
Ben bir zavallı,
Ben içi boş, içi kof bir kovaymışım.
Bari bunu bana sen söyleseydin anne.
Bir gönül devleti kurmuşum kendimce,
Bir oyun oynamışım yıllar yılı...
Erkekler ağlamazmış,
Biliyor musun ben ne kadar ağladım anne

Yapamıyorum, ben artık istemiyorum
Ne olur dua et,
Sen annesin,
Tez alsın beni yanına
O var eden, anne...