Don Kişot Şiiri - Hakan Güzeldere

Ah lili
nasıl da ihtiyacın var sevilmeye
sözlerin küflenmiş ağzında beklemekten
sütün hiç emilmemiş dünyaya geleli
muskalardan belki
belki teslimiyetten
ürkütülmüş gönlün
kendine düşkünlüğünden belli

Ben don kişot’uyum dünyanın en son
kalbim, benim beyaz atım rosinante
bazen yaralanmış bir ana geyiği
bazen boynuna ip geçirilen bir köleyi
öpmeye gidiyorum üzerinde geçip
her gün dağları, köyleri ve değirmenleri

Ellerin bağrında kilitli kalmış
açtığın kapılar kapanmış yüzüne

Bu yüzden aklın ermiyor tabii
fırtına kuşunu nedensiz seven
don kişot’un cesur hikâyesine

Ah lili
nasıl da öldürmüş sevgisizlik seni